Typisch Anouk
Voordat je mij het vertrouwen geeft om samen met jou aan de slag te gaan, wil je vast wat meer van me weten. In onderstaande levensfases lees je waarom ik de dingen doe zoals ik ze nu doe. Op mijn eigen manier, typisch Anouk.
Hoe het begon
1974
Opvoeding
1994
Studie
2000
Ervaring
2010
Intuïtie
2020
Vrij ZIJN
Opvoeding
Niet om de hete brij heen draaien. Zo ben ik van huis uit opgevoed. Ben je het ergens niet mee eens, dan zeg je het gewoon en dan incasseer je het ook als iemand het er niet mee eens is. Als je maar transparant en eerlijk bent dat zie ik als mijn persoonlijk leiderschap. Dat deed ik en ik merkte meteen dat je met een gezonde dosis humor veel bespreekbaar kan maken.
Studie
Tijdens mijn studie Technische Bestuurskunde aan TU Delft leerde ik hoe je op logische manieren van A naar B kunt komen. Maar waar iedereen volledig opging in de ratio van verklaarbare technieken en processen en alle bekende, zichtbare wegen bewandelde van A naar B, voelde ik dat er meer speelde. Wat? Ik had nog geen idee.
​
Ervaring
In mijn rol als management consultant en teamcoach heb ik jarenlang verandermanagement trajecten gedaan en teams begeleid. Weerstand was hierbij algemeen goed. Van directieniveau tot werkvloer. Het probleem zat vaak niet in het proces, maar leiderschap en in menselijke onderstromen. Juist dat vond ik zo interessant. En eigenlijk bleek daarin altijd de oplossing van het probleem te liggen. Ik ging me dan ook steeds meer op intrinsieke motivatie van mensen richten als vliegwiel van verandering.
Intuïtie
Door een impactvolle ervaring tijdens mijn opleiding neuro-linguïstisch programmeren (NLP) kwam ik nog dichter bij de essentie: dat er een dieper niveau van denken en communiceren is. Het zette me aan om me te verdiepen in systemisch werken. Vanuit mijn intuïtie luister ik steeds meer naar dat wat níet gezegd wordt. Ik hoor en zie het. Dit is hetgeen waarvan ik al zo lang voelde dat het bestond. En het was geen logische, bovengrondse weg van A naar B. Het zit hem in de onderstroom.
Vrij ZIJN
Tegenwoordig gebruik ik intuïtief systemisch werken in aanvulling op de standaard verandermanagement trajecten. Vaak lukt het in één gesprek al om tot de kern van het probleem te komen. Leidinggevenden en teams zijn verbaasd dat dit zo snel werkt. Ze zijn weer vrij en hebben zicht gekregen op nieuwe mogelijkheden. Ik zie lef, daadkracht en een twinkeling in de ogen. Het zijn moedige stappen en daarbij is een flinke dosis humor onmisbaar wat mij betreft.
Een voorbeeld
Waar ik echt niet tegen kan, is dat iets in de lucht blijft hangen. Een cynische opmerking tijdens een vergadering. Een leidinggevende of een collega met een rotgevoel. Iedereen hoort en voelt het, maar negeert het omdat het makkelijker is om veilig op de inhoud verder te gaan. Niks daarvan! Ik ben dan degene die zegt ‘Hallo! Jullie praten wel, maar niet met elkaar. Kom op, nu eerst dit bespreken!’ Is het lef? Is het rebels? Is het volgens iedereen gepast of juist niet? Mij maakt het niet uit, als het onbespreekbare nu eindelijk maar eens besproken wordt.